Co to jest terapia Neuromotoryczna INPP?
Metoda wspomagania rozwoju neuromotorycznego opracowana przez INPP (Institute for Neuro-Physiological Psychology) jest metodą autorstwa doktora Petera Blythe i Sally Goddard Blythe z Wielkiej Brytanii, którzy opracowali kwestionariusz, testy oraz zestaw ćwiczeń dzięki którym można wskazać niedojrzałość neuromotoryczną jako przyczynę problemów w nauce i zachowaniu dzieci oraz określonych aspektów lęku i zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych u dorosłych. Dzięki programowi wsparcia w domu poprawie ulegają, odpowiednio do wieku, neuromotoryczne podstawy uczenia się i zachowania.
Co to jest niedojrzałość neuromotoryczna?
W rozumieniu INPP to utrzymująca się obecność zbioru odruchów pierwotnych u dziecka powyżej 6 miesiąca życia przy braku lub niepełnym wykształceniu się odruchów posturalnych powyżej wieku 3,5 roku. Każdy noworodek rodzi się ze zbiorem pierwotnych odruchów, które są hamowane lub kontrolowane przez wyższe ośrodki w mózgu w pierwszym roku życia. Jeżeli nie zostaną wyhamowane w odpowiednim czasie, to pozostaną aktywne w ciele i mogą zakłócać rozwój rożnych funkcji:
- Kontroli motorycznej
- Funkcjonowania wzroku i słuchu
- Koordynacji ręka – oko
- Umiejętności percepcyjnych i wielu innych
Może to prowadzić do objawów behawioralnych, takich jak: frustracja, nadpobudliwość i nadwrażliwość, brak równowagi pomiędzy zdolnościami i osiągnięciami.
Dla kogo jest terapia neuromotoryczna INPP i kiedy powinno się ją zastosować?
Terapia ta jest przeznaczona przede wszystkim dla dzieci z trudnościami w uczeniu się i zachowaniu (w tym z lękami), bez uszkodzeń neurologicznych o przynajmniej przeciętnych możliwościach intelektualnych i względnie dobrej motywacji i chęci do współpracy.
Wsparcie rozwoju neuromotorycznego INPP jest odpowiednie dla dzieci i osób dorosłych których obecne problemy są spowodowane słabościami i niewielkimi deficytami w ich wczesnym rozwoju neuromotorycznym. Przyczyn tego można poszukiwać w przebiegu ciąży, porodu, stresie we wczesnym dzieciństwie, czynnikach środowiskowych i być może skłonnościach genetycznych.
Terapia działa wyłącznie na pewne aspekty neuromotoryczne.
- Zaburzenia uwagi i koncentracji
- Problemy z uczeniem się
- Lęk przed szkołą
- Depresja i lęk
- Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne
- Dysleksja, dysgrafia dyskalkulia
- Niezręczność, problemy z koordynacją i równowagą, niepewność grawitacyjna
- Problemy z kontrolą i regulacją zachowania
- Tendencja to alergii podatność na infekcje
- Łagodne problemy towarzyszące spektrum autyzmu
Jak przebiega terapia neuromotoryczna INPP?
- Kwestionariuszowy wywiad dotyczący wczesnego rozwoju dziecka oraz obecnego funkcjonowania.
- Szczegółowe badanie w zakresie ogólnych zdolności motorycznych, koordynacji i równowagi. Ponadto wykorzystywane są testy i obserwacje dotyczące odruchów pierwotnych i posturalnych. Sprawdzane są także zdolności motoryczne oczu lateralizacja i percepcja wzrokowa.
- Codzienny program ćwiczeń, który obejmuje od jednego do dwóch ćwiczeń ruchowych, które dziecko będzie wykonywać pod nadzorem dorosłego codziennie przez około 5 do maksymalnie 10 minut.
- Wizyty kontrolne w odstępach od 6 do 10 tygodni, podczas których sprawdzany jest rozwój i postęp oraz dostosowywany jest program ćwiczeń.
- Program wspierający rozwój neuromotoryczny INPP zajmuje od około jednego do półtora roku.
Co to są odruchy pierwotne?
Odruchy pierwotne pojawiają się w życiu prenatalnym, około 9 do 12 tygodni po poczęciu. Są w pełni obecne u zdrowego noworodka urodzonego w 40 tygodniu ciąży a następnie stopniowo hamowane przez rozwijający się mózg w ciągu pierwszych sześciu miesięcy życia. Pomagają one dziecku przetrwać dziecku pierwsze miesiące życia, zanim powstaną połączenia z wyższymi piętrami mózgu. Jeśli pozostaną aktywne po normalnym etapie rozwoju, mogą zakłócać rozwój późniejszych umiejętności dowolnych.
Poszczególne odruchy pierwotne, które pozostają aktywne u dziecka w starszym wieku, mogą mieć wpływ na jego zachowanie oraz funkcjonowanie w szkole oraz potem w życiu dorosłym